Islandsko-český studijní slovník
Velryba - hvalur

×

Přidejte nové slovo

Hesla, která Vám ve slovníku chybí, můžete zde po jednom přidat - česká i islandská. Nebojte se podělit se s námi Vaší znalostí a vědou a napište nám do poznámek, jaký se domníváte, že je překlad. Návrhy na nová hesla postupně projdeme a umístíme je do slovníku.

tækur
[tʰaiːɡ̊ʏr̥] - adj 1. vhodný, příhodný, přijatelný, použitelný hæfilegur 2. jaz. gramaticky správný
Islandsko-český studijní slovník
tækur
tækur
adj
[tʰaiːɡ̊ʏr̥]
1. vhodný, příhodný, přijatelný, použitelný (≈ hæfilegur)
2. jaz. gramaticky správný
Skloňování
1. stupeň, pozitiv - silné skloňování
jednotné číslo
ho m f n
nom tækur tæk tækt
acc tækan tæka tækt
dat tækum tækri tæku
gen tæks tækrar tæks
1. stupeň, pozitiv - silné skloňování
množné číslo
m f n
nom tækir tækar tæk
acc tæka tækar tæk
dat tækum tækum tækum
gen tækra tækra tækra

1. stupeň, pozitiv - slabé skloňování
jednotné číslo
m f n
nom tæki tæka tæka
acc tæka tæku tæka
dat tæka tæku tæka
gen tæka tæku tæka
1. stupeň, pozitiv - slabé skloňování
množné číslo
m f n
nom tæku tæku tæku
acc tæku tæku tæku
dat tæku tæku tæku
gen tæku tæku tæku

2. stupeň, komparativ - slabé skloňování
jednotné číslo
m f n
nom tækari tækari tækara
acc tækari tækari tækara
dat tækari tækari tækara
gen tækari tækari tækara
2. stupeň, komparativ - slabé skloňování
množné číslo
m f n
nom tækari tækari tækari
acc tækari tækari tækari
dat tækari tækari tækari
gen tækari tækari tækari

3. stupeň, superlativ - silné skloňování
jednotné číslo
m f n
nom tækastur tækust tækast
acc tækastan tækasta tækast
dat tækustum tækastri tækustu
gen tækasts tækastrar tækasts
3. stupeň, superlativ - silné skloňování
množné číslo
m f n
nom tækastir tækastar tækust
acc tækasta tækastar tækust
dat tækustum tækustum tækustum
gen tækastra tækastra tækastra

3. stupeň, superlativ - slabé skloňování
jednotné číslo
m f n
nom tækasti tækasta tækasta
acc tækasta tækustu tækasta
dat tækasta tækustu tækasta
gen tækasta tækustu tækasta
3. stupeň, superlativ - slabé skloňování
množné číslo
m f n
nom tækustu tækustu tækustu
acc tækustu tækustu tækustu
dat tækustu tækustu tækustu
gen tækustu tækustu tækustu
Příklady ve větách
Allir voru mættir í tæka tíð. Všichni se dostavili včas.
Synonyma a antonyma
↑ ótækur nepřijatelný, neakceptovatelný
Tématicky podobná slova
GRAMATIKA - MÁLFRÆÐI
ab. fn., , aðaláhersla, aðalsetning, aðalsögn, aðaltenging, aðblástur, aðkomuorð, aðskeyti, afleiddur, afleiddur, afleiðingarsetning, afleiðingartenging, afröddun, afturbeygður, afturbeygður, afturbeygður, afturbeygður, agnarsögn, akureyrska, alþýðuskýring, andheiti, andl., andlag, andlag, andlag, andlagssetning, andræðni, andræður, andstæðugreining, ao., atkvæðaskipting, atkvæði, atvikssetning, augabragðssögn, aukaáhersla, aukafallsfrumlag, aukafallsliður, aukafrumlag, aukasetning, aukatenging, ábendingarfornafn, ábfn., áfn., áhersla, áhersluatkvæði, áherslulaus, áhrifsbreyting, áhrifslaus, áhrifslaus, áhrifssögn, áhrifssögn, áhrs., ákv. gr., ákveðinn, ákvæðisorð, áls., ás., baklægur, baksetning, bakstaða, bandstafur, beinn, bendivísun, beyging, beyging, beyging, beygingakerfi, beygingalaus, beygingamál, beygingar, beygingardæmi, beygingarending, beygingarflokkur, beygingarmynd, beygja, beygja, beygjanlegur, bh., blendingsmál, boðháttarsetning, boðháttur, broddaður, broddstafur, broddur, brottfall, brottfelling, deiligreinir, djúpgerð, dvalar, dvalarsögn, dönskusletta, ef., efn., efstastig, efstur, eignarfallsfrumlag, eignarfallsmynd, eignarfornafn, einangraður, einhljóð, einkunn, einkvæður, einshljóða, einshljóða, eintala, einyrtur, einyrtur, ending, endurvísun, enskusletta, est., et., fall, fallbeyging, fallbeygja, fallending, fallháttur, fallorð, fallsetning, fallstjórn, fallvaldur, ferkvæður, fh., fimmkvæður, fjölkvæður, fjöltengismál, flámæli, flámæltur, fleirkvæður, fleirtala, fleiryrtur, fleiryrtur, flettiorð, fleygaður, flt., fn., forliður, forliður, formdeild, formdeild, formgerðarstefna, fornafnafellumál, fornafnsfellimál, fornyrði, forsetningarsögn, forsk., forskeyttur, forskeyttur, fónem, framandorð, framburðarmynd, framburðartákn, framburður, framgómun, framkvæmdasögn, framstaða, framstæður, framsöguháttur, framtíð, framvísun, fráblása, fráblásinn, fráblástur, frálíking, frl., frt., frumlag, frumlagsígildi, frumlagssetning, frummál, frumstig, frumtala, fs., fsh., fsl., ft., fullyrðingarsetning, fyllidrefing, fylliliður, fylliorð, gagnstæðistenging, gagnverkandi, gerandi, germynd, gervifrumlag, gervimál, gm., greinarmerki, greinarmerkjasetning, greinir, greinir, greinir, greinir, greinir, harðmæli, harðmæltur, hálfhljóð, hálfönghljóðun, hástig, háttarsetning, háttarsögn, háttur, heildheiti, hikorð, hinn, hjálparsögn, hk., hliðskipaður, hliðskipun, hliðstæður, hljóð, hljóðan, hljóðavíxl, hljóðbreyting, hljóðbrigði, hljóðfræðilegur, hljóðfræðingur, hljóðfræðitákn, hljóðfærsla, hljóðfærsla, hljóðgap, hljóðgildi, hljóðkerfi, hljóðlengd, hljóðmyndun, hljóðregla, hljóðrita, hljóðritun, hljóðritunarstafróf, hljóðritunarstafróf, hljóðritunartákn, hljóðskipti, hljóðtákn, hljóðtákn, hljóðungur, hljóðvarp, hljóðvilla, hljóðvilltur, hljóðvíxl, hlutheiti, horf, horf, horf, horfasögn, hortittur, hreintungustefna, hst., hvorugkyn, hvorugkyns, hvorugkynsorð, höfuðtala, innnafn, innskotssetning, innstaða, íðorð, kansellístíll, karlkyn, karlkyns, karlkynsorð, kennifall, kenniliður, kennimynd, kjarnafærsla, kk., klofning, kokhljóðun, kommusetning, kreólamál, kringing, kvenkyn, kvenkyns, kvenkynsorð, kvk., kyn, kynhlutlaus, l., leppur, les, lh. nt., lh. þt., liðfall, liðfelldur, linmæli, linmæltur, ljóðhvíld, lo., lýsingarháttur, lýsingarháttur, lýsingarháttur, magnliður, magnorð, markmál, málaflokkur, málaætt, málbeiting, málfræðilegur, málfræðiregla, málfræðistol, málhafi, málheild, málhljóð, málkerfi, málkunnátta, málkunnáttukenning, mállýska, mállýskuorð, málnotkun, málrækt, málsaga, málsgrein, málsháttur, málsnið, málstol, málstola, máltaka, máltæki, málvenja, málvilla, málvísindamaður, málvöndun, málörvun, merkingarsvið, miðmynd, miðstig, mm., móðursetning, mst., mynd, myndan, myndbrigði, mörkun, n., nafnháttarauki, nafnháttarmerki, nafnháttarsetning, nafnháttur, nafnhvörf, nafnliður, naumraddaður, naumröddun, nefhljóðun, nefjaður, nefjun, nefkveðinn, nefkvæður, neitandi, neitandi, neitun, neitunarsetning, nf., nh., niðrandi, nlt., no., nt., núliðinn, núllfrumlag, nútíð, núþálegur, núþálegur, nýyrðasmíð, nýyrði, ofhvörf, ofvandaður, ofvöndun, orð, orðabókafræði, orðabókarfræði, orðabókarfræðingur, orðabókarhöfundur, orðaforði, orðaröð, orðasafnsfræði, orðasamband, orðatiltæki, orðflokkagreina, orðflokkagreining, orðflokkur, orðfræði, orðhlutafræði, orðhlutafræðilegur, orðhluti, orðliður, orðmynd, orðmyndun, orðsifjar, orðskipan, orðskipting, orðskýring, orðstofn, orðtak, orðtæki, orsakarsetning, orsakarsögn, orsakartenging, óákveðinn, óbeinn, óbeygjanlegur, ófn., ókynjaður, óp., ópersónulegur, ópersónulegur, ópersónulegur, óreglulegur, óreglulegur, óskháttur, ótiltekinn, ótækur, óvirkur, óvirkur, p., persóna, persónubeyging, persónuending, persónufornafn, persónuháttur, pfn., radda, raddleysi, raðtala, rema, réttritunarregla, ritmál, ritregla, rót, ræða, ræða, röddun, rökliður, s., safnheiti, sagnar, sagnarnafnorð, sagnarögn, sagnbeyging, sagnbót, sagnfylling, sagnfylling, sagnfyllingarsetning, sagnleiddur, sagnmynd, samanburðarsetning, samanburðartenging, sambeyging, sambeygjast, samdráttur, samheiti, samhljóð, samhljóða, samhljóða, samhljóðakerfi, samhljóðaklasi, samhljóði, samhljóma, samhljóma, samkyn, samlaga, samlögun, samnafn, samnefni, sams., samsetning, samsettur, samstafa, samstafa, samstafa, samstofna, samyrði, sb., segð, setning, setningagerð, setningar, setningarbrot, setningarbygging, setningargerð, setningarliður, setningaskil, setningaskipun, sérheiti, sérhljóð, sérhljóðakerfi, sérhljóði, sérnafn, sérstæður, sf., sfn., skildagatíð, skilyrðissetning, skilyrðistenging, skýringarsetning, skýringartenging, slang, slangur, slanguryrði, sletta, smáorð, smáorðasögn, smækkunarorð, so., spurnar, spurnarform, spurnarfornafn, spurnarorð, spurnarsetning, spurnartenging, st., staðarforsetning, staðarsetning, staðreyndasögn, stafavíxl, stafmerki, stafsetningarregla, stakmál, sterkur, sterkur, stig, stigbeygja, stigbeygja, stigbreyta, stigbreyta, stigbreyting, stofn, stofnlægur, stytting, stýfður, sunnlenska, sögn, tala, talgreining, talmál, tengiorð, tengisögn, textasafn, tfn., tilgangssetning, tilgangstenging, tilvísunarfornafn, tilvísunarorð, tilvísunarsetning, tilvísunartenging, tíð, tíð, tíð, tíðarsetning, tíðartenging, tíðasamræmi, tíðbeyging, to., tónamál, tónfall, tvenndarfornafn, tvfn., tvíhenda, tvíhljóð, tvíkvæður, tvítala, tvíyrtur, tvíyrtur, tvt., tvöfaldur, tvöfaldur, tækur, tökuorð, tölulýsingarorð, tölunafnorð, töluorð, tölvumálvísindi, uh., umsagnarliður, umsögn, undanfari, undirheiti, undirskipaður, undirskipaður, undirskipun, uppgómun, us., úrfelling, útnafn, vb., veðursögn, veigrunarorð, veikur, veikur, vestfirska, vh., viðliður, viðsk., viðskeytamál, viðskeyttur, viðskeyttur, viðskeyttur, viðtengingarháttur, viðurkenningarsetning, viðurkenningartenging, viðurlag, virkur, virkur, vörun, yfirfærður, yfirheiti, yfirmál, yfirskipaður, ypsílon, zeta, þáframtíð, þágufallsfrumlag, þágufallssýki, þáliðinn, þáskildagatíð, þátíð, þema, þf., þgf., þlt., þm., þolandi, þolfallsfrumlag, þolfallsleysissögn, þolmynd, þorn, þriðji, þríhenda, þríhljóð, þríkvæður, þt., þungur, ætt, öng, önghljóðun, örn., örnefni, (+ 626 ->)
Složená slova
altækur všeobecný, absolutní, univerzální
brútækur přemostitelný
djarftækur chtivý
djúptækur jdoucí do hloubky, hluboký, zásadní
eintækur injektivní
fátækur chudý, ubohý, bídný, mizerný
gagntækur bijektivní
klepptækur zralý do blázince
lagtækur šikovný, zručný
liðtækur kompetentní, způsobilý, zdatný
marktækur významný, podstatný, výrazný
mistækur nevyzpytatelný, nestálý, kolísavý
nærtækur blízký, (jsoucí) po / při ruce (obchod ap.)
ótækur nepřijatelný, neakceptovatelný
róttækur radikální, extremistický
sértækur abstraktní, teoretický
smátækur lakomý, chamtivý, skoupý
stórtækur mocný, výkonný (stroj ap.)
tiltækur (jsoucí) po ruce, (jsoucí) při ruce, připravený
tölvutækur elektronický, digitální
upptækur zabavit / zabavovat (co), (z)konfiskovat (co)
víðtækur rozsáhlý, obsáhlý
(+ 10 ->)
Sémantika (MO)
tækur lýsir tíð 1417.4
tækur lýsir réttarheimild 0.9
tækur lýsir mið 0.9