- nöf
- [nœːf] - f (nafar, nafir) 1. náboj (kola ap.) 2. bjargbrún okraj / hrana útesu / skály vera kominn á fremstu / ystu nöf með e-ð a. přen. být krůček od (čeho) b. přen. dojít až na samý okraj s (čím)
jednotné číslo | ||
---|---|---|
h | bez členu | se členem |
1.p | nöf | nöfin |
4.p | nöf | nöfina |
3.p | nöf | nöfinni |
2.p | nafar | nafarinnar |
množné číslo | ||
---|---|---|
h | bez členu | se členem |
1.p | nafir | nafirnar |
4.p | nafir | nafirnar |
3.p | nöfum | nöfunum |
2.p | nafa | nafanna |

ytri | lýsir | nöf | 56.1 |
útlenskur | lýsir | nöf | 1.8 |
síldarsöltun | hjá | nöf | 1.2 |
nöf | er eiginleiki | veraldarhjól | 1.1 |
hjólnöf | og | nöf | 1 |
nöf | vegna | bjargarskortur | 0.8 |
nöf | er eiginleiki | hraðabreyting | 0.8 |
nöf | er eiginleiki | klettaveggur | 0.4 |
nöf | er eiginleiki | harðneskja | 0.4 |
hetjudáð | á (+ þgf.) | nöf | 0.4 |
(+ 7 ->) |