- brún
- [b̥ruːn] - f (-ar, -ir / brýr / brýn) 1. (o)kraj, hrana egg brúnin á borðinu okraj stolu 2. obočí augabrún bera e-m á brýn að (gera e-ð) nařknout (koho) z (udělání (čeho)) e-m bregður í brún impers (kdo) je překvapen / zaskočen hleypa brúnum mračit se yggla sig lyfta brúnum zvednout obočí vera þungur á brún / brúnina vypadat vážně, tvářit se vážně það léttist á e-m brúnin impers refl (komu) se uleví, (kdo) si oddychne
jednotné číslo | ||
---|---|---|
ho | bez členu | se členem |
nom | brún | brúnin |
acc | brún | brúnina |
dat | brún | brúninni |
gen | brúnar | brúnarinnar |
množné číslo | ||
---|---|---|
ho | bez členu | se členem |
nom | brúnir, brýr, brýn | brúnirnar, brýrnar, brýnnar |
acc | brúnir, brýr, brýn | brúnirnar, brýrnar, brýnnar |
dat | brúnum | brúnunum |
gen | brúna | brúnanna |
augabrún | obočí |
augnabrún | |
brekkubrún | vrchol(ek) svahu |
dagsbrún | rozbřesk |
gangstéttarbrún | obrubník |
hafsbrún | mořský horizont |
hæðarbrún | vrchol(ek) kopce |
Kolbrún | Kolbrún |
sniðbrún | úkos, zkosení, sklon |
Sólbrún | Sólbrún |
vegbrún | krajnice, okraj silnice / cesty |
ygglibrún | zakaboněný / zachmuřený výraz |
þakbrún | okraj střechy, okap |
Örbrún | Örbrún |
(+ 2 ->) |